Rotasız çıkılan yolun
Boşluğuna düştüğüm sonun
İçimde ağlayan çocuğun
Dilinde eğreti duran adımın
Kırık dökük hayatımın
Adını matem koydum …
Değişmeyen kaderin
Ufkunda asılı kalan düşlerin
Gözümdeki ölümcül uykunun
Rıhtımıma sinsice sokulan yalnızlığın
Gamzende filizlenemeden ölen umutların
Adını matem koydum …
Poyrazın savurduğu umutlar
İmkansızlığa can çekişen duygular
Paletimde siyaha bürünen renkler
Issız gecelerime yoldaş aldığım yıldızlar
Hayata yeniden kanat çırparken gamzelerinde üşümelerin
Adını matem koydum…
Tekil sızısını hissetmekse ayrılığın
Her adım sensizliğe imkansızlığa çıkıyorsa
Bırak beni sevdiğim
Sensizlik işlesin yavaş yavaş iliklerime
Ellerimi başıma dayayıp ağlamaların
Senin yerine özlemini saran kollarımın
Yüreğim elimde kala kaldığım ayazların
Adını matem koydum …
Biten nefesle birlikte
Acı kayıplar afişliyorum coğrafyama.
İadeli taahhütlü olmayan sevdamla
Kıyılarına serilen yüreğimle
Umudun türküsünü söylüyorum
Şimdi avaz avaz
En asi yanımla uçurumlara …
