HOŞ GELDİN DÜNYAMA 
Nadasa bırakılmış toprağıma
Cemre gibi düştün bir mayıs ayında
Titredi birden bedenim
Açtım gözümü dünyaya
Gamzelerinin çukurunda...
Umut ektin kıraç topraklarıma
Bekledin sabahlara dek sabır ile
Şefkatle sarıp sarmalayıp
Yüz sürdün toprağıma
Tekrar solmayayım diye...
Tükenmedi ne sevgin ne sabrın
Bu asi hırçın yüreğe...
Can verdin nefesinden nefesime
Ölen umutları yeşerttin tek tek
Bitmeyen her satırındaki
Umut dolu nağmelerle...
Dil döktün sabahlara kadar
Yorulmayan kelimelerle...
Kıraç bir toprağa can verdin
Gözlerindeki bitmeyen neferle...
Sakındın gözündeki nurdan bile
Kıyamadın dokunmaya ellerinle
Kanat oldun gövdeme
Melekler gibi birlikte uçtuk gökyüzüne
Güneşi ektik yıldızları biçtik seninle
Umut yapraklarını çırptık yeryüzüne
Dolunaya sırt dayayıp
Türküler derledik
Birlikte doğan her yeni güne...
“Hoş geldin dünyama”
YıLDıZ
10.11.2008 |
